W realistycznym wymiarze powieści kaczki współtworzą obraz gospodarskiej codzienności Gity i Czeszka, głównych bohaterów utworu, i wchodzą w skład zwykłych ludzkich zabiegów o pożywienie. Narrator dokładnie ukazuje wszystkie z tych elementów kaczego istnienia, ani przez chwilę nie prowadząc swej opowieści ku sentymentalnym sferom wiejskiej arkadii. Nie poprzestaje również na neutralnych konstatacjach dotyczących sposobów hodowli.

Kaczki jako element realistyczny świata przedstawionego powieści Lewny to jednak nie wszystko. Obecność ptaków jest również widoczna głębiej: w sposobie bycia bohaterów, ich instynktach czy zachowaniach społecznych.  Ten zwierzęcy aspekt nie jest przypadkowy, a wynika z estetyki naturalizmu, aby odkryć społeczno-zwierzęcą naturę człowieka, jego biologiczne zdeterminowanie i fizjologiczne ograniczenie. W powieści sytuacja po sytuacji ukazane są twardość i bezwzględność praw natury.

Z powieści Krystyny Lewny wyłania się ponury obraz nieuchronności bólu życia i skazania na swą biologiczną naturę. Narracja utworu jest „rzeczowa” bez dodatków symbolizmu, nie ma tutaj również elementów poetyzowania. Nie oznacza to, że kaszubska pisarka poprzestaje na opisach fizjologii życia organizmu. Ona pokazuje, że wspomnienia lub marzenia jej bohaterów literackich nie są w stanie ich uwolnić od najbardziej pierwotnych pragnień i popędów.