Niezwykłym zjawiskiem średniowiecznej Europy była poezja śpiewana. Tę lirykę od XII do XIV wieku układano przede wszystkim ku uwielbieniu niewiast, choć śpiewano także pieśni o tematyce religijnej i politycznej

Poetę śpiewającego przy własnym akompaniamencie nazywano w Niemczech minezengerem (Minnesänger), a w Anglii i Szkocji minstrelem. Kim byli ci bardowie? Twórcami i wykonawcami piesniś wedrujących przez kraj. Przeważnie byli to rycerze, a zdarzali się i panowie, jak choćby pomorski książę Wisław III z Rugii.

Na dworach niemieckich śpiewał wówczas minzenger Jeremiasz Süsskind von Timberg. Był z pochodzenia Żydem i to, że jego utwory uzyskały sławę u potomnych było niezwykłe ze względu na wielką niechęć do Żydów jaka wówczas na tych ziemiach panowała.

Niniejsza książeczka, będąca apokryfem, mówi o życiu wypełnionym nie tylko sławą, ale i ponad miarę cierpieniem.