• Knéga Lëczbów/Księga Liczb

Knéga Lëczbów/Księga Liczb

23,81 zł
Cena nie uległa zmianie

Pierwsze wydanie Księgi Liczb w przekładzie z języka oryginału (hebrajskiego) na język kaszubski.

Ilość

Księga Liczb jest czwartą księgą Biblii i czwartą księgą starotestamentowego zbioru ksiąg, który po hebrajsku nazywany jest Torą, a w kanonie chrześcijańskim Pięcioksięgiem. W tradycji żydowskiej nazwa tej Księgi pochodzi od najważniejszego wyrażenia pierwszego wiersza Księgi w języku hebrajskim: Bemidbar („Na pustyni”). W świecie chrześcijańskim został jednak powszechnie przyjęty grecki tytuł Księgi – Arithmoi – oznaczający „liczby”, tłumaczony potem na język łaciński (Numeri) i języki nowożytne. W duchu tej tradycji również kaszubska nazwa tej Księgi jest tłumaczeniem nazwy greckiej i brzmi: „Knéga Lëczbów”. W pewnym stopniu tytuł ten ma pokrycie w treści, gdyż już na początku księgi znajduje się dokładny wykaz poszczególnych pokoleń (1,20-46), podobnie jak w 26,5-51, a następnie wykaz grup lewitów (3,14-51), darów złożonych przez poszczególne pokolenia na cele przybytku (7,10 – 8,4) czy określenie ilości ofiar (15,1-29).

W tradycji żydowskiej spisanie Tory, czyli pierwszych pięciu ksiąg Biblii przypisywano Mojżeszowi, jako temu, którego Bóg powołał, by wyprowadzić synów Izraela z niewoli egipskiej i poprowadzić do Ziemi Obiecanej. Współczesna nauka wskazuje raczej na redaktora lub kilku redaktorów ze środowiska kapłańskiego, którzy dopiero po niewoli babilońskiej, a więc w ok. VI/V w. przed Chr., połączyli różne prastare tradycje. Wskazuje się zasadniczo na czasy kapłana Ezdrasza, kiedy to całość kodeksu kapłańskiego wraz z dodatkami (np. Lb 9,6-13) została uznana za powszechnie obowiązujące prawo państwowe Izraelitów.

Nie jest łatwo ustalić strukturę Księgi. Niektórzy opierają ją na tematyce wydarzeń obejmujących pobyt Izraelitów na pustyni Synaj (1,1 – 10,10) poprzez opis wędrówki przez pustynię Kadesz (10,11 – 22,1) i dalszą wędrówkę w kierunku Moabu (22,1 – 36,13). Księga Liczb w swej treści nawiązuje do dwóch poprzednich Ksiąg Pięcioksięgu, opowiadając o szeregu wydarzeń w czasie wędrówki przez pustynię i przekazując szereg obowiązujących Izraelitów praw.

W Księdze Liczb kontynuowana jest idea Boga widoczna w poprzednich częściach Pięcioksięgu. Bóg ukazany jest jako wierny obietnicom danym ojcom, obecny ciągle w historii Izraela. On jest głównym sprawcą zdarzeń historycznych. Symbolem Jego obecności jest obłok i słup ognia, które prowadzą Izraelitów przez pustynię, wyznaczają czas i miejsce rozbijania i zwijania obozu. W obliczu niebezpieczeństw synowie Izraela w Nim pokładają swą nadzieję. Gdy podejmują walki zgodne z Jego wolą –  zwyciężają, bo On jest z nimi. Boża opieka towarzyszy ludowi w wielorakich sytuacjach: Bóg karmi go manną (11,7-9), przepiórkami (11,30), wyprowadza im wodę ze skały (20,1-11), leczy ukąszonych przez węże (21,4-9), nakazuje Balaamowi błogosławić Izraela a nie przeklinać, zapowiada ludowi wielką przyszłość (24,15-25), realizuje obietnicę dania mu ziemi, doprowadza do zdobycia Zajordanii i podziału tego terytorium między dwa i pół pokolenia Izraela (32,1-40; 33,12-35,8). Wprawdzie surowo karze występki, ale także wspaniałomyślnie przebacza. Jest źródłem życia i natchnieniem dla swojego ludu.

We wspólnocie Izraela jako wspólnocie świętej zgromadzenia dwunastu pokoleń, centralną postacią jest Mojżesz. Ma on do pomocy swego brata Aarona, któremu zostają powierzone funkcje kapłańskie. Naród prowadzony przez Mojżesza jest twardego karku, bywa zaślepiony i niedostrzegający dobroci Boga, a sam Mojżesz, który choć sam również grzeszy, nadal pozostaje pośrednikiem między Bogiem a ludem. Główna tematyka skupia się na ukazaniu niezwykłej troski Boga i niepojętej niewierności Izraela. Pobyt na pustyni stanie się dla ludu szkołą życia, w której uczyć się będzie nie pokładania ufności w sobie, lecz w Bogu i Jego miłosierdziu.

Do Księgi Liczb nawiązywali, choć rzadziej niż do Rdz czy Wj, zarówno autorzy starotestamentalni, jak i nowotestamentalni. Reperkusje opisów nietrudno dostrzec np. w Ps 78 i 106, w Mdr 18,20-25 czy Syr 45n. Także w Nowym Testamencie pojawiają się wyraźne odwołania do Lb. Wąż miedziany z Lb 21,4-9 ukazany jest jako typ ukrzyżowanego Zbawiciela (J 3,14n; 8,28;12,32); manna z Lb 11,7 jest typem Eucharystii, a o postaci Balaama mowa jest w 2 P 2,15, Jud 11 i Ap 2,14. Wielu uczonych widzi w przepowiedniach Balaama w Lb 24,7.17n zapowiedź przyszłego Mesjasza –  władcy świata. Poza tym teksty nowotestamentalne dosłownie cytują Lb 16,5 w 2 Tm 2,19, i Lb 30,3 w Mt 5,33.

Księga Liczb nie była dotąd przetłumaczona na język kaszubski. Znane są jedynie jej niewielkie fragmenty przełożone z języków nowożytnych. Z języka niemieckiego na kaszubski trzy wersety Księgi Liczb (6,24-26) znajdują się w tzw. Perykopach smołdzińskich z przełomu XVII i XVIII w., a przekład dwóch perykop (6,22-27 i 11,25-29) z języka polskiego na kaszubski, dokonany przez Eugeniusza Gołąbka, znajduje się w lekcjonarzu mszalnym „To je Słowò Bòżé” z 2009 r. W sumie przełożono, jak dotąd, jedynie 14 wersetów tej Księgi.


Obecny przekład całości Księgi został dokonany na język kaszubski z języka hebrajskiego na podstawie najlepszych współczesnych wydań Biblii Hebrajskiej. Jest to tłumaczenie o charakterze filologicznym, przyjmującym ustalone normy językowe i wykorzystujące właściwości kaszubszczyzny domowej. Został on dokonany we współczesnym języku literackim.

Indeks : 036 978-83-62137-66-4

Opis:

Format:
15x21cm
Język:
kaszubski
Liczba stron:
152
Oprawa:
twarda
Wydawca:
Zrzeszenie Kaszubsko-Pomorskie
Miejsce i rok wydania:
Gdańsk 2018

Specyficzne kody :

Stan: Nowy

Zobacz także

Produkty w tej samej kategorii:

Promocje

244x316reklama kaszubska ksiazka mala_2.png

https://kaszubskaksiazka.pl/szukaj?ticats=0&s=bycio