Stefan Ramułt, językoznawca i etnograf, urodził się 22 XII 1859 r. we wsi Liszki pod Krakowem. Dzieciństwo spędził w okolicach Żywca. Mając 14 lat, w czasie dłuższej choroby, przeczytał dostępne wówczas pisma F. Ceynowy i tak głęboko przeżył wszystkie wiadomości o Kaszubach i ich języku, że postanowił poświęcić się badaniom ich kultury i mowy. Sposobił się do tego, ucząc się w wadowickim gimnazjum (1871-1879) i studiując na Uniwersytecie Lwowskim (1879-1883) lingwistykę u Antoniego Kaliny (1846-1906), wykładającego m.in. historyczną porównawczą gramatykę języka staropomorskiego i traktującego w tym czasie (!) – pod wpływem poglądów Kaszuby Floriana Ceynowy i Rosjanina Aleksandra Hilferdinga – kaszubszczyznę jako osobny język. Słuchał tam też wykładów wybitnych filologów Aleksandra Brücknera i Romana Pilata oraz znanego historyka Ksawerego Liskego, u którego „oddał z sumiennością i skrzętnością opracowaną rozprawę pod tytułem O źródłach do historii Pomorza, znajdujących się w zbiorze Scriptores Rerum Prussicarum (1880). Po studiach był urzędnikiem w lwowskim Towarzystwie Kredytowym Ziemskim, ale z powodu choroby gośćcowej wcześnie przeszedł na emeryturę.