O czary mógł zostać oskarżony każdy, niezależnie od płci, wieku czy pochodzenia. Ofiarami najczęściej padały jednak kobiety. Według Heinricha Kramera i Jakoba Sprengera, autorów Malleus Maleficarum – słynnego podręcznika dla łowców czarownic napisanego w 1486 roku – czarownicą mogła zostać każda kobieta, zarówno ta zajmująca się zielarstwem lub medycyną, jak i pobożna mniszka. Czarownice z Prus i Pomorza przybliżają Czytelnikom losy oskarżonych, którzy zostali postawieni przed trybunałem sądowym, torturowani i skazani za rzekome konszachty z diabłem.
Wszystkie historie są oparte na faktach. Pochodzą z lat 1477–1836 i obejmują tereny współcześnie istniejących polskich województw: zachodniopomorskiego, pomorskiego, części kujawsko-pomorskiego i warmińsko-mazurskiego. Ponadto wykraczają poza te granice, sięgając dzisiejszej Rosji i obwodu kaliningradzkiego oraz Niemiec i Meklemburgii-Pomorza Przedniego.
Spis treści
O procesach czarownic
Wstęp
Młot na czarownice
Proces inkwizycyjny według prawa
Proces inkwizycyjny według Caroliny
Przebieg procesu o czary
Czarownica w wyobrażeniach ludzi
Sabaty w opowieściach czarownic
Opowieści o czarownicach
Księstwo Pomorskie
Prusy Królewskie
Prusy Książęce
Najważniejsza literatura
Indeks miejscowości
Indeks : 276 9788375917802
Opis:
Specyficzne kody :
II wydanie modlitewnika kaszubskiego. Przekładu tekstów dokonali Eugeniusz Gołąbek i Eugeniusz Pryczkowski. Oprócz modlitw, książeczka zawiera m.in. fragment homilii, którą wygłosił Jan Paweł II w Gdyni w 1987r. Prosił wówczas Kaszubów, by strzegli "tych wartości i tego dziedzictwa", które stanowią ich tożsamość.
„O Latarni Stilo. Legendy Pomorskie” to zbiór najciekawszych legend z rejonów północnej Polski w opracowaniu laureatki konkursu literackiego „Legendy błękitnej krainy” Magdaleny Kubiak.
Wodne panny pojawiają się we wszystkich mitologiach. Wszak woda jako święty żywioł musiała mieć swoje opiekunki i mieszkanki. Poza tym dochodziły jeszcze nieśmiertelne istoty, które zrodziły się z dusz topielców i topielic. W kręgu słowiańskich wierzeń jest ich naprawdę wiele: od wodników, utopców i topielic, poprzez moriany, majki, wodiany i dziwożony, aż po wiły, brzeginie, kazytki i judy. To tylko część postaci, które zamieszkiwały liczne akweny.
Wersja w twarej okładce. Adam Mickiewicz, Pón Tadeùsz to je ostatni najachùnk na Lëtwie. Szlacheckô historiô z rokù 1811 i 1812 w dwanôsce knégach wiérszã. Skaszëbił Stanisław Janke.
Trzecie wydanie książki zostało zaktualizowane i przedstawia rzeczywisty stan opisywanych obiektów i atrakcji, uwzględniając zmiany, które zaszły w terenie, jak i w przestrzeniach wystawowych. Całość w kolorze.
„Opowiadamy m.in. o wydarzeniach w Czersku w dzień Trzech Króli 1919 roku. Jest tam też rozdział o braciach Gnacińskich, który to temat wywołał ostatnio tyle polemik w mieście. Jest też rozdział o poruczniku Rossbachu, znanym polakożercy, która to postać wpisuje się doskonale w atmosferę tamtych dni. Wszystko oparte na badaniach historycznych zgodnych z przyjętą metodologią naukową, w odróżnieniu od często emocjonalnych wspomnień z trzeciej ręki. Czersk zasługiwał na takie opracowanie od dawna, a mam nadzieję, że na tym jednym się nie skończy” – pisze do redakcji Jerzy Łukaszewski.
O czary mógł zostać oskarżony każdy, niezależnie od płci, wieku czy pochodzenia. Ofiarami najczęściej padały jednak kobiety. Według Heinricha Kramera i Jakoba Sprengera, autorów Malleus Maleficarum – słynnego podręcznika dla łowców czarownic napisanego w 1486 roku – czarownicą mogła zostać każda kobieta, zarówno ta zajmująca się zielarstwem lub medycyną, jak i pobożna mniszka. Czarownice z Prus i Pomorza przybliżają Czytelnikom losy oskarżonych, którzy zostali postawieni przed trybunałem sądowym, torturowani i skazani za rzekome konszachty z diabłem.
.png)
.png)
