Bëła so Tónka, dzéwczątkò, co rokroczno dostôwało ruchna pò swòji starszi półsostrze. Jeden rôz òna dosta pelerinkã. Tëlé, że kapa bëła cemnomòdrô, a Tónka nie lëda cemnomòdri farwë. – A jak më bë tak doszëłë do ti pelerinczi jaczis snôżi gùzyczk? – zabédowa mëma.