Część druga słownika, wydana w sto lat po ukazaniu się części pierwszej z 1893 r. Zawiera materiał leksykalny z obszaru kaszubszczyzny, który został zebrany w XIX w. przez Stefana Ramułta. Słownik ten został nagrodzony w 1898 r. przez Polską Akademię Umiejętności w Krakowie. Wydanie opracowała i opatrzyła wstępem H. Horodyska. Całość składa się z kilku części: we wstępie znalazł się życiorys autora, leksykografia kaszubska przed S. Ramułtem oraz materiał słownikowy.

"Oszałamiające wprost wrażenie wywarła na mnie lektura słownika Ramułta. (...) Kaszubszczyzna, dotychczas tak poniżana, ukazała mi się we fantastycznym świetle dziejowym –jako samodzielny język słowiański, samoistny wykładnik duszy kaszubskiej, który jest ostatnią pozostałością ongiś wielkiego i walecznego szczepu słowiańskiego Pomorzan. Chodziłem przez pewien czas jak we śnie, nie mogłem się z jednej strony pozbyć marzeń na temat wspaniałości pomorskiej, a z drugiej strony nasuwały mi się pytania: jakie konsekwencje z tego faktu odrębności kaszubszczyzny, ustalonej przez Ramułta w tak przekonywującej, jak mi się wtenczas wydawało, formie – należy w obecnej dobie wysunąć, a przede wszystkim, jak ten fakt pogodzić z nowoczesną kulturą polską, którą my wszyscy dotąd uznawaliśmy za naszą rodzoną matkę. Muszę przyznać, że problemu tego rozwiązać nie mogłem i długo nad nim się w seminarium głowiłem, nim doszedłem do pewnego kompromisu, gdyż konfliktu między kaszubszczyzną i polszczyzną nie byłbym zdołał rozwiązać i byłbym prawdopodobnie pod ciężarem tego konfliktu się załamał. Nie ja sam tylko miałem takie doświadczenie na tle Ramułta."

(J. Karnowski,Moja droga kaszubska, oprac. J. Borzyszkowski, Gdańsk 1981, s. 24, 26)