.png)
Bëła so Tónka, dzéwczątkò, co rokroczno dostôwało ruchna pò swòji starszi półsostrze. Jeden rôz òna dosta pelerinkã. Tëlé, że kapa bëła cemnomòdrô, a Tónka nie lëda cemnomòdri farwë. – A jak më bë tak doszëłë do ti pelerinczi jaczis snôżi gùzyczk? – zabédowa mëma.
Książeczka edukacyjna.
Indeks : 290
Opis:
Specyficzne kody :
Stan: Nowy
Flaga kaszubska swe kolory wzięła od kaszubskiego herbu – czarnego gryfa w koronie na złotym tle. Zgodnie z zasadami heraldyki przekłada się to na czarno-złotą (żółtą) flagę z dwoma jednakowymi, poziomymi pasami, gdzie barwa godła daje barwę górnej połowie, a barwa pola – połowie dolnej.
Pierwsza powieść fantasy po kaszubsku. Autor Darek Majkowski zaprasza nas do swojego fantastycznego świata pełnego mitycznych postaci znanych z legend.
Werónka zamienia się w obserwatorkę przyrody. Poznaje rośliny i zwierzęta, które można zobaczyć np. na spacerze w kaszubskim lesie. W tej książce czytelnicy spotkają też innych bohaterów: samotnego żółwia Téfka, wesołą żabkę Matyldę lub Michasię - dziewczynkę, która zaprzyjaźnia się z jaszczurką.
Kaszëbsczé dramatopisarstwò nie je dzys dnia nômòcniészim dzélã ùtwórstwa, a na wëdôwiznowim rënku, czej sã ùkazëją dzeła negò ôrtu, przeważno są òne wskrzeszenim dokazów ju dôwno napisónëch i òd dôwna nie wëdôwónëch. A wiedno przëswiécô temù deja „ùretaniô òd zabëcégò".
Książeczka została wzbogacona o tłumaczenie w języku niemieckim.
Bez płyty CD.
Ùcz sã jãzëka z kaszëbsczima nótama (Ucz się języka z kaszubskimi nutami)to najnowsza publikacja edukacyjna Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego. Autorzy - Aleksandra i Dariusz Majkowscy - zapraszają czytelników tych małych i tych dużych do wspólnej zabawy i nauki, do wspólnego wędrowania po Kaszubach.
Książeczka do kolorowania "Poznaję Kaszuby" została przygotowana z myślą o najmłodszych. Łączy w sobie zabawę z edukacją regionalną. Pozwala małym odkrywcom poznawać znaczenie kaszubskich barw i symboli.
Zbiór 80 wierszy dla dzieci pt. „Czë mùcha mô jãzëk” Tomasza Fopke stanowi bogate źródło do pracy edukacyjnej, jak też służyć może młodym recytatorom podczas konkursów „Rodnô Mòwa”, czy „Bë nie zabëc mòwë starków”.
Bëła so Tónka, dzéwczątkò, co rokroczno dostôwało ruchna pò swòji starszi półsostrze. Jeden rôz òna dosta pelerinkã. Tëlé, że kapa bëła cemnomòdrô, a Tónka nie lëda cemnomòdri farwë. – A jak më bë tak doszëłë do ti pelerinczi jaczis snôżi gùzyczk? – zabédowa mëma.
.png)
.png)