Botanische visionen. Eine Familiensage In sechs Teilen

Das vorliegende Buch ist ein folgendes Werk von Erika Blaszczyk, seit Jahrzehnten ist sie Bürgerin der BRD und wohnt in Dortmund in Nordrhein-Westfalen. Ich bringe in Erinnerung, dass die Schriftstellerin am 29. September im Jahre 1936 in Neufahrwasser geboren wurde, als Tochter von Gertrude, geboren Borowska, und Pawel Pokriefke, in der Freien Stadt Danzig, woher sie während des Krieges in das Haus der kaschubischen Großeltern - Paulina und Pawel Borkowskis - in das unweit liegende Skrzeszewo, Gemeinde Zuckau, kam. Skrzeszewo lag seit 1920 in den Grenzen Polens. Dort, ohne Eltern und Geschwister, verbrachte sie den Rest ihrer Kindheit und hat eine polnische Grundschule abgeschlossen, und sie wurde von dort in eine weiterführende Schule in Niederschlesien eingewiesen, wo sie ihre berufliche Arbeit begann.
(...)
Ohne Zweifel haben wir hier mit einem literarischen Werk der Erinnerungsliteratur zu tun. Es ist ein wertvolles Dokument, sowohl für Historiker, als auch Politiker und Soziologen. Kennzeichnend ist das, dass die gesamte Handlung sich im Westen abspielt, ohne jegliche Beziehung auf Osten, insbesondere auf Polen. Das bedeutet jedoch nicht, dass dieses Buch für den polnischen Leser, besonders den, der mit der früheren schriftstellerischen Tätigkeit von Erika Blaszczyk anvertraut ist, weniger interessant, als die früheren Bücher, ist. Von Bedeutung ist es auch zu sagen, dass die Autorin, trotz der Schwierigkeiten im Leben, Krankheiten und ihrer Bekämpfung, das Schriftstellen nicht aufgegeben hat. Wir können damit rechnen, bald von ihr ein neues Angebot für Veröffentlichung eines neuen Werkes zu hören.

Niniejsza książka jest kolejnym dziełem autorskim Eryki Blaszczyk, od dziesiątków lat obywatelki RFN i mieszkanki Dortmundu w Nadrenii-Westfalii. Przypominam, iż autorka urodziła się w 29 sierpnia 1936 roku w Nowym Porcie jako córka Gertrudy z domu Borowskiej i Pawła Pokriefke - w Wolnym Mieście Gdańsku, skąd w środku wojny trafiła do domu kaszubskich dziadków - Pauliny i Pawła Borkowskich w niedalekim Skrzeszewie, parafia Żukowo, znajdującym się po 1920 roku w granicach Polski. Tam też, bez rodziców i rodzeństwa, spędziła resztę swego dzieciństwa i ukończyła polską szkołę powszechną, skąd skierowano ją do szkoły średniej na Dolnym Śląsku, gdzie rozpoczęła pracę zawodową.
(...)
Bez wątpienia mamy tu do czynienia z kolejnym dziełem literackim o charakterze wspomnieniowym. Jest to więc cenny dokument tak dla historyków, jak politologów i socjologów. Znamienne jest to, że całość akcji dzieje się wyłącznie na Zachodzie, bez jakichkolwiek odniesień do wschodu Europy, a zwłaszcza Polski. Nie oznacza to, że wskutek tego książka ta dla czytelnika polskiego, a zwłaszcza tych, którzy poznali już wcześniejsze pisarstwo Eryki Blaszczyk, może być mniej intersująca niż poprzednie. Warto też dopowiedzieć, że autorka, mimo trudów życia, chorób i walki z nimi, wspierana nadal bezgranicznie przez męża, nie porzuciła pisarstwa. Możemy się spodziewać, że niedługo zgłosi ofertę wydania kolejnego dzieła.