Żydzi polscy i pomorscy to zestawienie nieco zaskakujące. Może nie tyle dla badaczy-historyków, co dla literaturoznawców zajmujących się tradycją polską. O ile bowiem w polskim dyskursie przyjęło się szeroko analizować relacje polsko-żydowskie w obrębie takich centrów, jak: Warszawa, Kraków, Wilno, Lwów, o tyle już mniej wyraziste są prace podejmujące badania w innych ośrodkach miejskich czy regionach ziem polskich. Oczywiście coraz więcej pisze się o żydowskim Wrocławiu, Białymstoku czy Lublinie, lecz niekoniecznie już o Gdańsku, Szczecinie czy Słupsku. Oto więc w swoich rozważaniach nawiązuję do kwestii obecności kultury żydowskiej w dziejach kultury Polski i Pomorza (głównie części wschodniej i kaszubskiej) rozpatrywanej przede wszystkim dzięki medium literatury... (...)

Żydzi polscy i pomorscy to praca o wspólnotach... myśli, postaw, wyborów, jakie pojawiły się na terenach przedwojennej Rzeczypospolitej. Owa książka to również zapis rozpadu... społeczności, etosów, wrażliwości, jakie można było spotkać do II wojny światowej. Te akty wciąż jeszcze są obecne w śladach literackich. Wystarczy tylko posłuchać... Są tutaj hymny i lamentacje, są nuty harmonijne, ale i zgrzyty. Pieśń jednak wciąż się rozlega...